Dag 3
Door: Bouke Lobé
Blijf op de hoogte en volg Bouke
06 September 2017 | Oostenrijk, Sankt Johann im Pongau
Dag 3
Daar zit je dan Hotel Tyrol, nog steeds in Tirol.
Wat is het mis gegaan? Ik heb Pannen.
Wat is er mis? Geen idee...
Gelukkig zijn er nog steeds een hoop lieve en behulpzame mensen op de aardbol.
Wat is er gebeurt? Ik was na een uur eindelijk de stad drukte van hall en Innsbruck was ontsnapt. Waarna ik na een half uur opeens stil kwam te staan. Ik rijd een bocht in en opeens valt de motor uit en kom tot stilstand in de middle of nowere, bij een beton fabriek. Even is er paniek, wat nu?
Gelukkig ben ik lid van de ANWB en ik bel ze op, mens is vriendelijk dat stelt me gerust. Ik zegt als ik na 2 uur nog geen hulp heb moet ik nogmaals bellen. Daar zit je dan te wachten helemaal alleen. Regelmatig stopt er een auto om te vragen of het wel gaat? Ik bel van ellende mijn moeder, Yvonne en de monteur waar ik altijd heen ga app ik. Ik doe zelfs een poging mijn ex te bereiken want die weet altijd raad.
Handig dat je tegenwoordig ook gewoon in Europa kan bellen en internetten met je eigen bundel.
Na 2 uur wachten is er nog steeds niemand, ik bel nog maar een keer met de ANWB, de mevrouw zegt dat ik volgens de Oostenrijkse hulp dienst niet te bereiken ben. Wat een gelul....
2 min later bellen ze me dan eindelijk en de Oostenrijkse zegt dat er binnen 45 min iemand bij me is. Dus na bijna 3 uur wachten is er dan eindelijk iemand, de jongen knul kijkt alles na en komt erachter dat het een zekering is, ik kan wel janken zo blij als ik ben wanneer ik hem weer hoor starten. Ik krijg een 3 tal zekeringetjes van hem mee uit voorzorg, en ik ga weer op pad.
Ik kom in het grotere druk bezocht stadje St.Johann, en besluit opzoek te gaan naar een motor garage om te vragen of ze mijn voorband konden vervangen, want bij nader inzien was hij toch iets meer op dan ik dacht, en heb er in de hectische tijd van afgelopen weken totaal niet op gelet. Dus ik besluit het bij een Michelin dealer te vragen, de mevrouw achter de balie verteld me dat het een paar dagen duurt voor ze de band binnen hebben, en stuurt me door naar een motor garage iets verder op. Op het moment dat ik wil wegrijden slaat mijn motor weer af en wil ook niet meer starten, KKKKUUTTT, oke waarschijnlijk de zekering.
Ik besluit deze te vervangen maar er gebeurt niets, er passeert een vrouw in een rolstoel ze ziet dat ik Nederlands ben en begint en gesprek en haar ben blijkt een motor liefhebber te zijn, waarna ze haar zus op pad stuurt om haar man te halen die een motor fanaat is en erg veel klust aan zijn BMW thuis. Hij komt er al snel te hulp en kijkt met me mee en vervangt nog een paar keer de zekering die steeds weer doorbrand. Ik vertel hem dat er iets verder op een motorzaak zit en dat ik daar heen wou rijden. De man bied aan om er even heen te lopen en om hulp te vragen. Na dat hij weg is komt de jongen vrouw van de Michelin dealer naar buiten en schiet met met haar auto band monteur te hulp. Deze beste man weet het ook niet en de vrouw heeft in de tussen tijd al gebeld met de motor zaak om te kijken of ik daar terecht kan.
Ja het kan morgen vroeg hebben ze tijd voor me, ze vraagt of ik dat oke vind en gaat ook voor me op zoek naar een hotel in de buurt. Wat fijn mensen die je niet helemaal begrijpt maar die wel met je mee denken. Ook de oudere man komt terug, hij heeft het zelfde verhaal, hij kan me helpen morgen de motor naar de garage te brengen door hem in zijn bus te zetten. Ik vind het allemaal gezegend en prachtig, en hij kan me ook nog even naar het geregeld hotel, de motor word even binnen gestald bij Michelin, en morgen om 8:00 kan ik hem ophalen en inladen.
Ik ben de mensen in mens dankbaar.
De man die mijn geholpen heeft verteld me op weg naar het hotel over dat het voor hun ook de eerste keer in 8 jaar dit dat ze ook weer op vakantie zijn omdat zijn vrouw een jaren lang ziekte bed heeft geleden en toen ze dachten dat ze allemaal hadden gehad ook nog van gebroken benen moest herstellen, en hij een jaar of wat later ook. Maar nu konden ze dan eindelijke weer eens genieten door op vakantie te gaan en hebben dan nu een huisje hier in Tirol wat gelijkvloers zodat de rolstoel makkelijk overal zijn weg kan vinden. En dan denk je weer bij jezelf, goh wat zit ik nou te zeuren... het kan nog veel erger.
Ik wordt ontvangen door een enorm schattige eigenaresse die mijn verhaal al weet, ze stelt me gerust en zegt dat ik nog altijd met de trein naar huis kan. Na de verzekering te hebben gebeld is het afwachten morgen, wachten tot ik weet hoeveel werk het zal gaan zijn om mijn motor te repareren, en zo nodig kan ik vervangend vervoer krijgen en in het ergste geval kan mijn fiets zelfs thuis worden gebracht (daarom ben ik nog steeds WA+ verzekerd.
Om 19:00 ga ik beneden eten, het bruist er van de gezelligheid, ik neem lekker een biertje en probeer mijn zorgen even te vergeten wat een ellendige dag, morgen zien we wel weer verder. Waarom doe ik dit ook alweer alleen?
Daar zit je dan Hotel Tyrol, nog steeds in Tirol.
Wat is het mis gegaan? Ik heb Pannen.
Wat is er mis? Geen idee...
Gelukkig zijn er nog steeds een hoop lieve en behulpzame mensen op de aardbol.
Wat is er gebeurt? Ik was na een uur eindelijk de stad drukte van hall en Innsbruck was ontsnapt. Waarna ik na een half uur opeens stil kwam te staan. Ik rijd een bocht in en opeens valt de motor uit en kom tot stilstand in de middle of nowere, bij een beton fabriek. Even is er paniek, wat nu?
Gelukkig ben ik lid van de ANWB en ik bel ze op, mens is vriendelijk dat stelt me gerust. Ik zegt als ik na 2 uur nog geen hulp heb moet ik nogmaals bellen. Daar zit je dan te wachten helemaal alleen. Regelmatig stopt er een auto om te vragen of het wel gaat? Ik bel van ellende mijn moeder, Yvonne en de monteur waar ik altijd heen ga app ik. Ik doe zelfs een poging mijn ex te bereiken want die weet altijd raad.
Handig dat je tegenwoordig ook gewoon in Europa kan bellen en internetten met je eigen bundel.
Na 2 uur wachten is er nog steeds niemand, ik bel nog maar een keer met de ANWB, de mevrouw zegt dat ik volgens de Oostenrijkse hulp dienst niet te bereiken ben. Wat een gelul....
2 min later bellen ze me dan eindelijk en de Oostenrijkse zegt dat er binnen 45 min iemand bij me is. Dus na bijna 3 uur wachten is er dan eindelijk iemand, de jongen knul kijkt alles na en komt erachter dat het een zekering is, ik kan wel janken zo blij als ik ben wanneer ik hem weer hoor starten. Ik krijg een 3 tal zekeringetjes van hem mee uit voorzorg, en ik ga weer op pad.
Ik kom in het grotere druk bezocht stadje St.Johann, en besluit opzoek te gaan naar een motor garage om te vragen of ze mijn voorband konden vervangen, want bij nader inzien was hij toch iets meer op dan ik dacht, en heb er in de hectische tijd van afgelopen weken totaal niet op gelet. Dus ik besluit het bij een Michelin dealer te vragen, de mevrouw achter de balie verteld me dat het een paar dagen duurt voor ze de band binnen hebben, en stuurt me door naar een motor garage iets verder op. Op het moment dat ik wil wegrijden slaat mijn motor weer af en wil ook niet meer starten, KKKKUUTTT, oke waarschijnlijk de zekering.
Ik besluit deze te vervangen maar er gebeurt niets, er passeert een vrouw in een rolstoel ze ziet dat ik Nederlands ben en begint en gesprek en haar ben blijkt een motor liefhebber te zijn, waarna ze haar zus op pad stuurt om haar man te halen die een motor fanaat is en erg veel klust aan zijn BMW thuis. Hij komt er al snel te hulp en kijkt met me mee en vervangt nog een paar keer de zekering die steeds weer doorbrand. Ik vertel hem dat er iets verder op een motorzaak zit en dat ik daar heen wou rijden. De man bied aan om er even heen te lopen en om hulp te vragen. Na dat hij weg is komt de jongen vrouw van de Michelin dealer naar buiten en schiet met met haar auto band monteur te hulp. Deze beste man weet het ook niet en de vrouw heeft in de tussen tijd al gebeld met de motor zaak om te kijken of ik daar terecht kan.
Ja het kan morgen vroeg hebben ze tijd voor me, ze vraagt of ik dat oke vind en gaat ook voor me op zoek naar een hotel in de buurt. Wat fijn mensen die je niet helemaal begrijpt maar die wel met je mee denken. Ook de oudere man komt terug, hij heeft het zelfde verhaal, hij kan me helpen morgen de motor naar de garage te brengen door hem in zijn bus te zetten. Ik vind het allemaal gezegend en prachtig, en hij kan me ook nog even naar het geregeld hotel, de motor word even binnen gestald bij Michelin, en morgen om 8:00 kan ik hem ophalen en inladen.
Ik ben de mensen in mens dankbaar.
De man die mijn geholpen heeft verteld me op weg naar het hotel over dat het voor hun ook de eerste keer in 8 jaar dit dat ze ook weer op vakantie zijn omdat zijn vrouw een jaren lang ziekte bed heeft geleden en toen ze dachten dat ze allemaal hadden gehad ook nog van gebroken benen moest herstellen, en hij een jaar of wat later ook. Maar nu konden ze dan eindelijke weer eens genieten door op vakantie te gaan en hebben dan nu een huisje hier in Tirol wat gelijkvloers zodat de rolstoel makkelijk overal zijn weg kan vinden. En dan denk je weer bij jezelf, goh wat zit ik nou te zeuren... het kan nog veel erger.
Ik wordt ontvangen door een enorm schattige eigenaresse die mijn verhaal al weet, ze stelt me gerust en zegt dat ik nog altijd met de trein naar huis kan. Na de verzekering te hebben gebeld is het afwachten morgen, wachten tot ik weet hoeveel werk het zal gaan zijn om mijn motor te repareren, en zo nodig kan ik vervangend vervoer krijgen en in het ergste geval kan mijn fiets zelfs thuis worden gebracht (daarom ben ik nog steeds WA+ verzekerd.
Om 19:00 ga ik beneden eten, het bruist er van de gezelligheid, ik neem lekker een biertje en probeer mijn zorgen even te vergeten wat een ellendige dag, morgen zien we wel weer verder. Waarom doe ik dit ook alweer alleen?
-
06 September 2017 - 22:12
Gerrit:
Dit is veel pech hebben in een paar uur tijd.
Ik geloof in je maak er ondanks alles een mooie vakantie toer van. -
06 September 2017 - 23:01
Ruby:
Pfffff..... jeetje zeg. Nu lekker slapen en morgen weer een nieuwe dag!
Succes wijffie! -
07 September 2017 - 00:17
Hank:
Bouke, je moet maar denken: alles waar je niet dood van gaat maakt je sterker.
Fijn dat er zoveel aardige mensen zijn die je helpen. Uiteindelijk zal alles wel goed komen.
Groetjes Hank. -
07 September 2017 - 09:53
Mam:
Zo zie je maar weer dat je niet alleen op de wereld bent. Er zijn altijd mensen die willen of kunnen helpen. Een beetje tegenslag kan geen kwaad, dit maakt je ondernemender en sterker, en je wilde je hoofd leeg maken van de stress. Dit had je ook kunnen overkomen in een groeps-rit. Ik vind dat je het goed doet, de poes is happy ook al mag ze niet buiten. Ze heeft vannacht bij mijn hoofd geslapen dus ik had ook een goeie beschermer. Ga een wasje draaien en even met de fiets een kijkje nemen bij Scheveningen. Wat je ook wil na deze pech, het komt goed. X
-
07 September 2017 - 11:27
Dennis:
Dat is allemaal erg vervelend, maar op de één of andere manier ook wel weer mooi. Niet leuk dat je pech hebt, maar het is fijn om zulke goede ervaringen met mensen te hebben die je willen helpen.
Ik hoop dat je snel weer mobiel bent. -
08 September 2017 - 17:05
Bianca:
Jeetje bouke wat een verhaal zeg! Wel
Een goed verhaal! ;)...en wat een fijne mensem' -
10 September 2017 - 00:38
Bouke Lobé:
thanx allemaal, gelukkig is het inmiddels allemaal goed gekomen, erger dan dit kan het niet worden denk ik, hoop ik, haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
