Dag 12

Dag 12

Ja ik was er!! 'De' Stelvio pass, wat een rit ben vandaag bijna 7 uur weg geweest 250km, mijn planning was om even een klein rondje te doen, en in ieder geval de Stelvio mee te pakken, want men zegt dat je daar moet zijn geweest. En ja het was zeker de moeite waard, ik zit er nu even lekker met een biertje van na te genieten. Garmin heeft me vandaag een mooie route gegeven, na een tankbeurt, ben ik zo de bergen in gestuurd naar de Gavia pass. Op de kaart niet zo heel bijzonder uitziend, maar minstens zo tof als de Stelvio, totaal anders maar de omgeving was zo natuurlijk en de wegen zo smal dat je aan de kant moeste gaan staan als er een tegen ligger aan kwam. Je kon er dan ook niet harder dan 30 km want daar waren de wegen te smal voor en de mochten te onoverzichtelijk voor. Mooie plek ook om van de weg te raken, denk dat je in weken niet wordt gezien omdat de wanden zo stijl zijn dat je bijna niet naar beneden durf te kijken, ik krijg er bijna hoogte vrees van. De pass is lang het wegdek slecht en de omgeving heel gevarieerd, van beboste delen tot verre ijzige bergen en diepen dalen, de weg gaat van slam naar breed met 14% omhoog gelijk na een haarspeldbocht, en blijft maar door de bergen heen dansen. Opeens komt er een tunnel, aangegeven met 1 bord en opeens sta ik in het donker en niets geen verlichting, Ik check op ik mijn zonnevizier misschien nog naar benden heb, nee het is gewoon een donker hol zonder einde. Zelfs met groot licht lijkt de tunnel eindeloos, ik rijd voorzichtig door de klein minuscule reflectoren volgend, tot er opeens licht is aan het einde van de tunnel.

Een half uur later kom ik in een dorpje uit, dat me naar de Stelvio pass leid, ik ben inmiddels al 2,5 uur onderweg. De route begint gelijk met ontelbaar aantal haarspeldbochten, die me steeds hoger lijden. De lucht begint al snel killer te voelen, en het lijkt alsof de bergen om je heen omhoog rijzen. Het groen van de bomen vaagt weg en de koude rots wanden en lucht komen je tegemoet, Ik zie voor me een eindeloos tafereel van haarspeldbochten, en zie de weg langzaam omhoog kruipen de besneeuwde bergtoppen in. Ik stop af en toe voor een paar foto's en doe snel mijn handschoenen weer aan, en rits mijn jas wat hoger dicht, jezus wat is het koud hier. Ik kijk naar een paar fietsers die alles op alles zetten om stukje bij beetje om hoog te schuifelen, je moet er maar zin in hebben, ze zullen vast een waanzinnige conditie hebben, hoe lang zullen ze doen over zo een pass?
Uiteindelijk kom ik dan aan de top, de sneeuw van 2 dagen geleden ligt aan de kant en je kan zien dat er gestrooid is, ik stap af om even rond te lopen en van het uitzicht te genieten, en om bewijs te kopen dat ik hier ben geweest, een t-shirt, YESS ik was hier. Haha. 48 bochten en 2748 meter hoog....Oke leuk snel mijn handschoenen weer aan het is 2 graden, man ik hoop dat ik snel weer beneden ben om op te warmen. Ik zet mijn reis door naar het dal, na een half uur begint de zon weer te schijnen en beginnen mijn handen en voeten te ontdooien, ik stop om even mijn helm af en laat de zon mijn gezicht te verwarmen. Ja zon is beter dan kou.

Het is 14:30 beter zet ik de route naar het hotel is nog120 km bochtige wegen terugwaartse, dus ongeveer 17:00 in het hotel, en einde van de dag zou het weer gaan regenen. Het maakt ook niet hoe je rijd er zijn tig wegen naar Rome blijkt, want iedere keer rijd ik weer een andere route naar het hotel, wat totaal geen straf is. Maar ik ben moe, de bochtige wegen gaan op automatische piloot, ik wou dat ik terug was nog een uur rijden, en dan lekker een biertje en ontspannen na een hele lange warme douche...