Dag 6

Dag 6

Wouw slecht geslapen... ik kijk in de spiegel, Yep! Ik zie er nog steeds slecht uit. Het is 07:00 laat ik maar gaan douche en gaan eten dan heb ik nog wat aan mijn dag. Tijdens het ontbijt zoek ik op mijn computer welke route ik moet gaan rijden om bij Grossglockner Hochalpenstrassen te komen.
Dit zou een van de meest spectaculaire passen van Oostenrijk te zijn, in ieder geval de hoogste, 3798m hoog, met 36 prachtige bochten die tot een hoogte van 2504m stijgen en 45 km lang.
Het is prachtig zonnig weer buiten, dus ik ga snel op pad, ik probeer de snelwegen te vermijden, en ga weer via het slechte weggetje van gister weer de bergen in. En alsof ze nooit weg zijn staan ze daar weer, de koeien, midden op de weg. Ik toeter naar ze, een gevlekte bruine koe kijkt me een beetje nonchalant aan, maar gaat niet opzij. Ik toeter nogmaals, in mijn hoofd zie ik mezelf al met met een stok achter ze aan rennen, om ze van de weg te drijven. Nee dat ga ik echt niet doen, ik toeter nog een keer opeens komen ze dan in beweging, op hun 11 en 30ste begint het mijn richting op de sjokken. Een van hen blijft vlak voor me staan en kijkt me aan alsof ze willen zeggen doe eens normaal, en ben bang dat ze me dadelijk een kopstoot geeft of nog erger een dik vette kwijlerige zoen. Hoi zeg ik... geen idee waarom... de koe blijft me aanstaren snuift wat snot/ kwijl uit haar neus en loopt verder.
Owwwkeee,
Tijd om verder te gaan, de weg naar de pas is ongeveer 150 km alleen maar binnendoor, ik zou er ongeveer 2,5 uur over doen. Geen probleem de omgegeven is mooi genoeg om alleen maar te genieten. Er zijn veel motoren op pad vandaag, en blij een tijdje achter een stel Harley rijders aan plakken ze hebben er flink de pas in, tegen over hun tempo ben ik maar een luien rijder. Ik lijk deze 3 mannen ook constant tegen te komen, eerst bij het tankstation, daarna bij een rust plaats en nu halen ze me in, ze lijken dezelfde kant op te gaan, dat is mooi dan volg ik ze gewoon. Na een achtervolging van 20 min komen we bij een een weg stremming, shit dat is zonden ging net zo lekker. Ik keer mijn motor en ga de andere richting in, ik wordt nog na gezwaaid door de Harley rijders, haha wie weet kom ik ze later weer tegen.

Omdat ik al aardig een tijd aan het rijden ben, besluit ik een stukje over de snelweg te gaan om 20 min tijd te winnen en Garmin geeft ook geen alternatief aan voor de doodlopende route, om 12:45 ben ik dan eindelijk bij de pass aangekomen.
Ik eet even een broodje voor wat meer energie, dan koop ik een kaartje en trek de bergen in. De weg gaat stijl omhoog met 13%, de wanden zijn stijl en de bochten zijn scherp. Ik wil al gelijk overal stoppen om foto's te maken, man wat is het hier adembenemend mooi, zoals de sneeuw op de puntjes van de bergen ligt en het water naar benden stroomt. Voorzichtig stop ik een aantal keer onderweg op een rust plaats voor foto's, het is hier zo mooi, maar zo stijl dat ik nauwelijks durf te kijken terwijl ik rijd. De klim lijkt eindeloos en ik blijf maar omhoog rijden, de lucht begint kouder te worden en hier en daar kom ik sneeuw tegen. De weg beweegt zich door het landschap op een natuurlijk manier en ik heb bijna geen verkeer voor mij rijden dus ik kan lekker op mijn eigen tempo rijden. Na een tijdje kom ik op een soort grote splitsing waar je kan kiezen de route te vervolgen of om naar een topje te rijden van een bergje. Ik besluit het tweede te doen, het smalle weggetje is enorm stijl en bestaat uit kinderkopjes overgoten met grove grint die eraan vast zit. De haarspeld bochtjes zijn bijzonder krap en lopen schijn omhoog naar buiten weg als een soort kuipje, zodat je niet zomaar de afgrond inrijd. Na een bochtje of 15 ben ik dan boven, het is ijzig koud maar wat een uitzicht, de bewolking ligt zo laag dat ik hem bijna kan aanraken. Ik maak snel wat foto's want mijn vingers zijn gelijk koud, het is 5 graden. Ik kan vanaf deze hoogt mooi zien welke bochtige weg ik zojuist heb gereden, de mannen thuis zullen wel jaloers zijn op dit rij plezier. We moeten maar snel weer eens wat moois gaan rijden. Ik stap weer op end e weg naar beneden lijk nog steiler dan toen ik naar boven reed, gelukkig is het niet glad.

De weg brengt me nog hoger de bergen in en het wordt wat somber omdat de bewolking zo laag hangt. En ja hoor hoe kan et ook anders, want dat misten ik al, schapen op de weg, lachen joh, ik maak snel een foto van een moeder met zijn jong, ze haasten zich naar een veilige plek en ik z
kijk ze na. Ik rijd helemaal door naar het eindpunt met Kaizer-Franz- josef- Hohe op 2369 meter hoogte met uitzicht op de Grossglockner en de Pasterzenggletscher
Daar eet ik nog een broodje, geniet van het uitzicht een koop me wat souvenir krap. Want ja wat is nou een vakantie zonder troep te hebben gekocht in zo een winkeltje, vooral als je alleen bent, want zegt nou zelf je wil wel bewijs dat je er bent geweest, wat wat is het hier waanzinnig mooi.

Het is inmiddels 15:00 ik zet mijn Garmin richting huiswaarts, ik zou om 17:15 terug moeten zijn in het hotel, we gaan het zien, het laatste stukje over de pas is kort maar wederom spectaculair. De hele route naar het hotel is ook gewoon heel mooi, het is niet heel druk dus je kan makkelijk inhalen als het moet, want ja je gaat geen 80 rijden als je 100 mag om landweggetjes en lekker door de bocht kan blazen.

Om 17:40 ben ik dan terug in het hotel ik heb last van mijn schouders wat zou een massage nu fijn zijn. Ik ga douche en dan eten in het restaurant met al mijn vrienden, de wel geteld vier 60 plussers die ook in het hotel verblijven.
De man achter mij vraagt of ik met die motor ben die buiten staat, en wat voor banden ik heb want morgen wordt er erg slecht weer voorspeld. Ik zeg dat ik morgen binnen blijf want ik weet dat het alleen maar gaat regenen. De man kijkt me gerust aan, gelukkig zegt hij in het Duits, geen weer op er op uit te gaan.