Dg 4

Dag 4

Wachten wachten wachten en nog eens wachten, zo ziet mijn dag er vandaag grotendeels uit. Om 8:00 kom de man van gister me ophalen om mijn motorfiets in te laden, hij heeft Dick trouwens. Super aardige gewoon, we gaan op zoek naar de garage waar ik mijn motor kan laten repareren, als het al lukt. Ben Dick ook zo dankbaar dat zijn Duits vloeiend is, want die mensen praten zo snel.
Goed dus nu is het wachten... heel veel wachten, er komt zelfs een punt dat de monteur het zelfs ook wil opgeven omdat hij niet weet waar hij het probleem moet zoeken. En zegt dat ik beter mijn verzekering kan bellen om een andere oplossing te zoeken en een vervangend voertuig moet regelen. Ik zeg tegen Dik dat als hij wil gaan dat hij gewoon kan gaan, en lekker van zijn vakantie moet gaan genieten want samen met mij hier zitten wachten is ook niets, ik red mezelf wel.
Ik betrap mezelf erop dat ik stiekem uit puren wanhoop op motoroccasions.nl al voor mijn volgende motor aan het kijken.
Dan opeens op het moment dat ze mijn geliefde fiets aan het sluiten zijn en willen stoppen, valt ze iets op en besluiten verder te gaan met sleutelen, zou het dan toch de bedrading zijn die kortsluiting maakt?

Het is inmiddels 11:30 ik zie het somber in maar de mannen zetten door.
In gedachten zie ik mezelf al in een gehuurd autootje door Oostenrijk in de file rijden, blleeehhh daar heb ik echt geen zin in. Ik houd niet van auto rijden en al helemaal niet van mensen die auto rijden vooral op vakantie, mensen kijken niet uit hun doppen en niet verder dan de volgende bumper.
Om 13:30 krijg ik op een twee lachende serieus kijkende mannen op me af die zeggend dat ik even moet komen kijken. Mijn motor ligt helemaal uit elkaar en ze hebben het probleem gevonden een gesmolten kabeltje dat bloot ligt en zorgt voor kortsluiting. Ik wil de mannen zowat aanvliegen en omhelzen zo dankbaar ben ik ze, maar ze kijken zo serieus dat ik het dat keer maar laat.

Een uur later en aardig wat 00tjes minder ben ik dan eindelijk op weg. Ik moet nog steeds 170 km tot mijn volgende geboekte hotel. Ik besluit de rit maar zo snel mogelijk te maken, want mijn aankomst tijd via kronkelwegen zou alweer 18:15 zijn, en dat loopt weet ik uit ervaring enorm uit.
Ik kies dit keer de saaie snelweg, aankomst tijd 17:45, ik vind het prima ik ben moe, heb hoofdpijn heb honger en trek in een biertje, het recept voor een snel tocht naar eindbestemming Innerkrems Karinthie.
Eerste stuk weg richting de snelweg in mooi en bochtig en het asfalt is prachtig. En gelukkig niet heel druk. Daarna de snelweg op even 45 min blazen om wat kilometers te maken en dan nog een stukje tolweg.
Zodra ik de snelweg verlaat begint het prachtige dal van de Krims, de wegen worden smaller en romantischer, met hier en daar een huisje dat zijn eigen bruggetje heeft over een beekje. Hoge rots wanden geen kip op de weg, het lijkt haast onbewoond, de natuur kan hier duidelijk lekker zijn gang gaan.
Innerkrems wordt al aangegeven nog 15 km en dan kan ik mijn rust gaan pakken de lucht is het beduidend koeler dan in Tirol, ik heb het koud, koude handen vooral en langzaam trekt de koud ook door mijn jas heen.
De hoogte waar ik zit 1487m en rond de 10 graden, Ik mis even Tirol waar het zonnetje nog warm was en zelfs met bewolking ook nog steeds een lekkere temperatuur had.

Eindelijk daar is mijn hotel, we hadden all in geboekt, wat fijn ik hoef nergens aan te denken, ik neem een lange douche om warm te worden en ga aan tafel. Lekker doe mij maar een biertje!

Wat ga ik morgen doen? Misschien wel lekker niets, misschien met de kabelbaan, ik weet het nog niet ben moe en heb pijnlijke schouders dus ik ga ontspannen dat is een ding wat zeker is.